miseritus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of misereō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | miseritus | miserita | miseritum | miseritī | miseritae | miserita | |
Genitive | miseritī | miseritae | miseritī | miseritōrum | miseritārum | miseritōrum | |
Dative | miseritō | miseritae | miseritō | miseritīs | miseritīs | miseritīs | |
Accusative | miseritum | miseritam | miseritum | miseritōs | miseritās | miserita | |
Ablative | miseritō | miseritā | miseritō | miseritīs | miseritīs | miseritīs | |
Vocative | miserite | miserita | miseritum | miseritī | miseritae | miserita |
References
- miseritus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- miseritus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- miseritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.