naarmu
Finnish
Etymology
From Proto-Germanic *narwōn- (“scar”); compare German Narbe (“scar”).
Declension
| Inflection of naarmu (Kotus type 1/valo, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | naarmu | naarmut | |
| genitive | naarmun | naarmujen | |
| partitive | naarmua | naarmuja | |
| illative | naarmuun | naarmuihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | naarmu | naarmut | |
| accusative | nom. | naarmu | naarmut |
| gen. | naarmun | ||
| genitive | naarmun | naarmujen | |
| partitive | naarmua | naarmuja | |
| inessive | naarmussa | naarmuissa | |
| elative | naarmusta | naarmuista | |
| illative | naarmuun | naarmuihin | |
| adessive | naarmulla | naarmuilla | |
| ablative | naarmulta | naarmuilta | |
| allative | naarmulle | naarmuille | |
| essive | naarmuna | naarmuina | |
| translative | naarmuksi | naarmuiksi | |
| instructive | — | naarmuin | |
| abessive | naarmutta | naarmuitta | |
| comitative | — | naarmuineen | |
Derived terms
References
- Häkkinen, Kaisa (2004-2005). Nykysuomen etymologinen sanakirja. Juva: WSOY. →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.