nucić

Polish

Etymology

From nuta (“note”, noun) +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈnu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

nucić impf (perfective zanucić)

  1. (transitive, intransitive) to hum (sing), to vocalize (sing without using words), to croon

Conjugation
Conjugation of nucić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive nucić
present tense 1st nucę nucimy
2nd nucisz nucicie
3rd nuci nucą
past tense 1st nuciłem nuciłam nuciliśmy nuciłyśmy
2nd nuciłeś nuciłaś nuciliście nuciłyście
3rd nucił nuciła nuciło nucili nuciły
future tense 1st będę nucił1 będę nuciła1 będziemy nucili1 będziemy nuciły1
2nd będziesz nucił1 będziesz nuciła1 będziecie nucili1 będziecie nuciły1
3rd będzie nucił1 będzie nuciła1 będzie nuciło1 będą nucili1 będą nuciły1
conditional 1st nuciłbym nuciłabym nucilibyśmy nuciłybyśmy
2nd nuciłbyś nuciłabyś nucilibyście nuciłybyście
3rd nuciłby nuciłaby nuciłoby nuciliby nuciłyby
imperative 1st — nućmy
2nd nuć nućcie
3rd niech nuci niech nucą
active adjectival participle nucący nucąca nucące nucący nucące
passive adjectival participle nucony nucona nucone nuceni nucone
contemporary adverbial participle nucąc
impersonal past nucono
verbal noun nucenie
1 or: będę nucić, będziesz nucić etc.

Further reading
  • nucić in Polish dictionaries at PWN
  • nucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.