obcować

Polish

Pronunciation

IPA(key): /ɔpˈt͡sɔ.vat͡ɕ/

Verb

obcować impf (perfective poobcować)

  1. (intransitive) to commune, consort, associate
    Synonym: przestawać
  2. (intransitive, archaic) to copulate
    Synonym: współżyć, spółkować

Conjugation
Conjugation of obcować impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive obcować
present tense 1st obcuję obcujemy
2nd obcujesz obcujecie
3rd obcuje obcują
past tense 1st obcowałem obcowałam obcowaliśmy obcowałyśmy
2nd obcowałeś obcowałaś obcowaliście obcowałyście
3rd obcował obcowała obcowało obcowali obcowały
future tense 1st będę obcował1 będę obcowała1 będziemy obcowali1 będziemy obcowały1
2nd będziesz obcował1 będziesz obcowała1 będziecie obcowali1 będziecie obcowały1
3rd będzie obcował1 będzie obcowała1 będzie obcowało1 będą obcowali1 będą obcowały1
conditional 1st obcowałbym obcowałabym obcowalibyśmy obcowałybyśmy
2nd obcowałbyś obcowałabyś obcowalibyście obcowałybyście
3rd obcowałby obcowałaby obcowałoby obcowaliby obcowałyby
imperative 1st — obcujmy
2nd obcuj obcujcie
3rd niech obcuje niech obcują
active adjectival participle obcujący obcująca obcujące obcujący obcujące
contemporary adverbial participle obcując
impersonal past obcowano
verbal noun obcowanie
1 or: będę obcować, będziesz obcować etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.