oburzający
Polish
Etymology
Active adjectival participle of oburzać.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.bu.ʐaˈjɔn.t͡sɨ/
Declension
declension of oburzający
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| m pers or m anim | m inan | n | f | m pers | other | ||
| nominative, vocative | oburzający | oburzające | oburzająca | oburzający | oburzające | ||
| genitive | oburzającego | oburzającej | oburzających | ||||
| dative | oburzającemu | oburzającym | |||||
| accusative | oburzającego | oburzający | oburzające | oburzającą | oburzających | oburzające | |
| instrumental | oburzającym | oburzającymi | |||||
| locative | oburzającej | oburzających | |||||
Related terms
- (verbs) oburzać, oburzyć
- (nouns) oburzenie
Further reading
- oburzający in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.