ominans

Latin

Etymology

Present participle of ōminor

Participle

ōmināns m, f, n (genitive ōminantis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative ōmināns ōmināns ōminantēs ōminantia
Genitive ōminantis ōminantis ōminantium ōminantium
Dative ōminantī ōminantī ōminantibus ōminantibus
Accusative ōminantem ōmināns ōminantēs, ōminantīs ōminantia
Ablative ōminante, ōminantī1 ōminante, ōminantī1 ōminantibus ōminantibus
Vocative ōmināns ōmināns ōminantēs ōminantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.