opiumschuiver

Dutch

Etymology

Compound of opium + schuiven + -er.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈoː.pi.ʏmˌsxœy̯.vər/
  • Hyphenation: opi‧um‧schui‧ver

Noun

opiumschuiver m (plural opiumschuivers, diminutive opiumschuivertje n)

  1. (chiefly historical) An opium smoker.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.