orðinn
Icelandic
Adjective
orðinn (not comparable) m, orðin f, orðið n
Derived terms
- vera orðinn rekald
- orðinn hlutur
- nú orðið
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *wurdanaz (“become”), past participle of *werþaną (“to become, happen”).
Declension
Strong declension of orðinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | orðinn | orðin | orðit |
accusative | orðinan | orðina | orðit |
dative | orðinum | orðinri | orðinu |
genitive | orðins | orðinrar | orðins |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | orðinir | orðinar | orðin |
accusative | orðina | orðinar | orðin |
dative | orðinum | orðinum | orðinum |
genitive | orðinra | orðinra | orðinra |
Weak declension of orðinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | orðini | orðina | orðina |
accusative | orðina | orðinu | orðina |
dative | orðina | orðinu | orðina |
genitive | orðina | orðinu | orðina |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | orðinu | orðinu | orðinu |
accusative | orðinu | orðinu | orðinu |
dative | orðinum | orðinum | orðinum |
genitive | orðinu | orðinu | orðinu |
Descendants
- Faroese: vorðin
- Icelandic: orðinn
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.