ordior
Latin
Etymology
Unknown origin.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈoːr.di.or/, [ˈoːr.di.ɔr]
Inflection
Conjugation of ordior (fourth conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ōrdior | ōrdīris, ōrdīre | ōrdītur | ōrdīmur | ōrdīminī | ōrdiuntur |
imperfect | ōrdiēbar | ōrdiēbāris, ōrdiēbāre | ōrdiēbātur | ōrdiēbāmur | ōrdiēbāminī | ōrdiēbantur | |
future | ōrdiar | ōrdiēris, ōrdiēre | ōrdiētur | ōrdiēmur | ōrdiēminī | ōrdientur | |
perfect | ōrsus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | ōrsus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | ōrsus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | ōrdiar | ōrdiāris, ōrdiāre | ōrdiātur | ōrdiāmur | ōrdiāminī | ōrdiantur |
imperfect | ōrdīrer | ōrdīrēris, ōrdīrēre | ōrdīrētur | ōrdīrēmur | ōrdīrēminī | ōrdīrentur | |
perfect | ōrsus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | ōrsus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | ōrdīre | — | — | ōrdīminī | — |
future | — | ōrdītor | ōrdītor | — | — | ōrdiuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | ōrdīrī | ōrsus esse | ōrsūrus esse | — | — | — | |
participles | ōrdiēns | ōrsus | ōrsūrus | — | — | ōrdiendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
ōrdīrī | ōrdiendī | ōrdiendō | ōrdiendum | ōrsum | ōrsū |
Descendants
References
- ordior in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ordior in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ordior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to enter into conversation with some one: sermonem conferre, instituere, ordiri cum aliquo
- to enter into conversation with some one: sermonem conferre, instituere, ordiri cum aliquo
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.