płakać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *plakati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpwa.kat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

płakać impf

  1. to cry (shed tears)

Conjugation
Conjugation of płakać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive płakać
present tense 1st płaczę płaczemy
2nd płaczesz płaczecie
3rd płacze płaczą
past tense 1st płakałem płakałam płakaliśmy płakałyśmy
2nd płakałeś płakałaś płakaliście płakałyście
3rd płakał płakała płakało płakali płakały
future tense 1st będę płakał1 będę płakała1 będziemy płakali1 będziemy płakały1
2nd będziesz płakał1 będziesz płakała1 będziecie płakali1 będziecie płakały1
3rd będzie płakał1 będzie płakała1 będzie płakało1 będą płakali1 będą płakały1
conditional 1st płakałbym płakałabym płakalibyśmy płakałybyśmy
2nd płakałbyś płakałabyś płakalibyście płakałybyście
3rd płakałby płakałaby płakałoby płakaliby płakałyby
imperative 1st — płaczmy
2nd płacz płaczcie
3rd niech płacze niech płaczą
active adjectival participle płaczący płacząca płaczące płaczący płaczące
contemporary adverbial participle płacząc
impersonal past płakano
verbal noun płakanie
1 or: będę płakać, będziesz płakać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.