panacinus
Latin
Etymology
From panacēa (“particular kind of plant, believed to cure all diseases; panacea”), from Ancient Greek πανάκεια (panákeia), from πανακής (panakḗs, “all-healing”), from πᾶν (pân, “all”) + ἄκος (ákos, “cure”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /paˈna.ki.nus/, [paˈna.kɪ.nʊs]
Adjective
panacinus (feminine panacina, neuter panacinum); first/second declension
- made of the panacea
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | panacinus | panacina | panacinum | panacinī | panacinae | panacina | |
Genitive | panacinī | panacinae | panacinī | panacinōrum | panacinārum | panacinōrum | |
Dative | panacinō | panacinō | panacinīs | ||||
Accusative | panacinum | panacinam | panacinum | panacinōs | panacinās | panacina | |
Ablative | panacinō | panacinā | panacinō | panacinīs | |||
Vocative | panacine | panacina | panacinum | panacinī | panacinae | panacina |
Related terms
References
- panacinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- panacinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.