pluralis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pluːˈraː.lis/, [pɫuːˈraː.lɪs]
Adjective
plūrālis (neuter plūrāle); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | plūrālis | plūrāle | plūrālēs | plūrālia | |
Genitive | plūrālis | plūrālis | plūrālium | plūrālium | |
Dative | plūrālī | plūrālī | plūrālibus | plūrālibus | |
Accusative | plūrālem | plūrāle | plūrālēs, plūrālīs | plūrālia | |
Ablative | plūrālī | plūrālī | plūrālibus | plūrālibus | |
Vocative | plūrālis | plūrāle | plūrālēs | plūrālia |
Derived terms
- pluralis majestatis = pluralis majestaticus
- pluralis modestiae
- pluralis communis
Related terms
- plūrālitās
- plūrāliter
- plūrātīvus
- plūs
Descendants
References
- pluralis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pluralis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.