praebens

Latin

Etymology

Present participle of praebeō.

Participle

praebēns m or f or n (genitive praebentis); third declension

  1. proffering
  2. providing

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praebēns praebēns praebentēs praebentia
Genitive praebentis praebentis praebentium praebentium
Dative praebentī praebentī praebentibus praebentibus
Accusative praebentem praebēns praebentēs, praebentīs praebentia
Ablative praebente, praebentī1 praebente, praebentī1 praebentibus praebentibus
Vocative praebēns praebēns praebentēs praebentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.