praebiturus

Latin

Etymology

Future active participle of praebeō.

Participle

praebitūrus m (feminine praebitūra, neuter praebitūrum); first/second declension

  1. about to proffer or provide

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praebitūrus praebitūra praebitūrum praebitūrī praebitūrae praebitūra
Genitive praebitūrī praebitūrae praebitūrī praebitūrōrum praebitūrārum praebitūrōrum
Dative praebitūrō praebitūrae praebitūrō praebitūrīs praebitūrīs praebitūrīs
Accusative praebitūrum praebitūram praebitūrum praebitūrōs praebitūrās praebitūra
Ablative praebitūrō praebitūrā praebitūrō praebitūrīs praebitūrīs praebitūrīs
Vocative praebitūre praebitūra praebitūrum praebitūrī praebitūrae praebitūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.