praebitus

Latin

Etymology

Perfect passive praebeō

Participle

praebitus (feminine praebita, neuter praebitum); first/second-declension participle

  1. proffered
  2. provided

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praebitus praebita praebitum praebitī praebitae praebita
Genitive praebitī praebitae praebitī praebitōrum praebitārum praebitōrum
Dative praebitō praebitō praebitīs
Accusative praebitum praebitam praebitum praebitōs praebitās praebita
Ablative praebitō praebitā praebitō praebitīs
Vocative praebite praebita praebitum praebitī praebitae praebita

References

  • praebitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praebitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praebitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.