praeclamo

Latin

Etymology

From prae- +‎ clamo.

Pronunciation
  • (Classical) IPA(key): /prae̯ˈklaː.moː/, [prae̯ˈkɫaː.moː]

Verb

praeclāmō (present infinitive praeclāmāre, perfect active praeclāmāvī, supine praeclāmātum); first conjugation

  1. I forewarn (cry out beforehand)

Inflection
   Conjugation of praeclamo (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praeclāmō praeclāmās praeclāmat praeclāmāmus praeclāmātis praeclāmant
imperfect praeclāmābam praeclāmābās praeclāmābat praeclāmābāmus praeclāmābātis praeclāmābant
future praeclāmābō praeclāmābis praeclāmābit praeclāmābimus praeclāmābitis praeclāmābunt
perfect praeclāmāvī praeclāmāvistī praeclāmāvit praeclāmāvimus praeclāmāvistis praeclāmāvērunt, praeclāmāvēre
pluperfect praeclāmāveram praeclāmāverās praeclāmāverat praeclāmāverāmus praeclāmāverātis praeclāmāverant
future perfect praeclāmāverō praeclāmāveris praeclāmāverit praeclāmāverimus praeclāmāveritis praeclāmāverint
passive present praeclāmor praeclāmāris, praeclāmāre praeclāmātur praeclāmāmur praeclāmāminī praeclāmantur
imperfect praeclāmābar praeclāmābāris, praeclāmābāre praeclāmābātur praeclāmābāmur praeclāmābāminī praeclāmābantur
future praeclāmābor praeclāmāberis, praeclāmābere praeclāmābitur praeclāmābimur praeclāmābiminī praeclāmābuntur
perfect praeclāmātus + present active indicative of sum
pluperfect praeclāmātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeclāmātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praeclāmem praeclāmēs praeclāmet praeclāmēmus praeclāmētis praeclāment
imperfect praeclāmārem praeclāmārēs praeclāmāret praeclāmārēmus praeclāmārētis praeclāmārent
perfect praeclāmāverim praeclāmāverīs praeclāmāverit praeclāmāverimus praeclāmāveritis praeclāmāverint
pluperfect praeclāmāvissem praeclāmāvissēs praeclāmāvisset praeclāmāvissēmus praeclāmāvissētis praeclāmāvissent
passive present praeclāmer praeclāmēris, praeclāmēre praeclāmētur praeclāmēmur praeclāmēminī praeclāmentur
imperfect praeclāmārer praeclāmārēris, praeclāmārēre praeclāmārētur praeclāmārēmur praeclāmārēminī praeclāmārentur
perfect praeclāmātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeclāmātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praeclāmā — — praeclāmāte —
future — praeclāmātō praeclāmātō — praeclāmātōte praeclāmantō
passive present — praeclāmāre — — praeclāmāminī —
future — praeclāmātor praeclāmātor — — praeclāmantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praeclāmāre praeclāmāvisse praeclāmātūrus esse praeclāmārī praeclāmātus esse praeclāmātum īrī
participles praeclāmāns — praeclāmātūrus — praeclāmātus praeclāmandus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
praeclāmāre praeclāmandī praeclāmandō praeclāmandum praeclāmātum praeclāmātū

Derived terms
  • praeclāmitātor

References
  • praeclamo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeclamo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.