proeliatus
Latin
Etymology
Perfect participle of proelior
Participle
proeliātus m (feminine proeliāta, neuter proeliātum); first/second declension
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | proeliātus | proeliāta | proeliātum | proeliātī | proeliātae | proeliāta | |
Genitive | proeliātī | proeliātae | proeliātī | proeliātōrum | proeliātārum | proeliātōrum | |
Dative | proeliātō | proeliātae | proeliātō | proeliātīs | proeliātīs | proeliātīs | |
Accusative | proeliātum | proeliātam | proeliātum | proeliātōs | proeliātās | proeliāta | |
Ablative | proeliātō | proeliātā | proeliātō | proeliātīs | proeliātīs | proeliātīs | |
Vocative | proeliāte | proeliāta | proeliātum | proeliātī | proeliātae | proeliāta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.