promissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of prōmittō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prōmissus | prōmissa | prōmissum | prōmissī | prōmissae | prōmissa | |
Genitive | prōmissī | prōmissae | prōmissī | prōmissōrum | prōmissārum | prōmissōrum | |
Dative | prōmissō | prōmissae | prōmissō | prōmissīs | prōmissīs | prōmissīs | |
Accusative | prōmissum | prōmissam | prōmissum | prōmissōs | prōmissās | prōmissa | |
Ablative | prōmissō | prōmissā | prōmissō | prōmissīs | prōmissīs | prōmissīs | |
Vocative | prōmisse | prōmissa | prōmissum | prōmissī | prōmissae | prōmissa |
References
- promissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- promissus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- promissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.