przeczyć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *perčiti, from *perkъ (“transverse”).

Pronunciation

IPA(key): /ˈpʂɛ.t͡ʂɨt͡ɕ/

Verb

przeczyć impf (perfective zaprzeczyć)

  1. to contradict, defy, belie
  2. to deny, negate
    Synonym: zaprzeczać

Conjugation
Conjugation of przeczyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive przeczyć
present tense 1st przeczę przeczymy
2nd przeczysz przeczycie
3rd przeczy przeczą
past tense 1st przeczyłem przeczyłam przeczyliśmy przeczyłyśmy
2nd przeczyłeś przeczyłaś przeczyliście przeczyłyście
3rd przeczył przeczyła przeczyło przeczyli przeczyły
future tense 1st będę przeczył1 będę przeczyła1 będziemy przeczyli1 będziemy przeczyły1
2nd będziesz przeczył1 będziesz przeczyła1 będziecie przeczyli1 będziecie przeczyły1
3rd będzie przeczył1 będzie przeczyła1 będzie przeczyło1 będą przeczyli1 będą przeczyły1
conditional 1st przeczyłbym przeczyłabym przeczylibyśmy przeczyłybyśmy
2nd przeczyłbyś przeczyłabyś przeczylibyście przeczyłybyście
3rd przeczyłby przeczyłaby przeczyłoby przeczyliby przeczyłyby
imperative 1st — przeczmy
2nd przecz przeczcie
3rd niech przeczy niech przeczą
active adjectival participle przeczący przecząca przeczące przeczący przeczące
contemporary adverbial participle przecząc
impersonal past przeczono
verbal noun przeczenie
1 or: będę przeczyć, będziesz przeczyć etc.

Derived terms
  • przeczenie
  • przeczący

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.