remivagus

Latin

Etymology

From rēmus (oar) + vagus (wandering).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /reːˈmi.wa.ɡus/, [reːˈmɪ.wa.ɡʊs]

Adjective

rēmivagus (feminine rēmivaga, neuter rēmivagum); first/second declension

  1. oar-wafted, impelled by oars

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative rēmivagus rēmivaga rēmivagum rēmivagī rēmivagae rēmivaga
Genitive rēmivagī rēmivagae rēmivagī rēmivagōrum rēmivagārum rēmivagōrum
Dative rēmivagō rēmivagō rēmivagīs
Accusative rēmivagum rēmivagam rēmivagum rēmivagōs rēmivagās rēmivaga
Ablative rēmivagō rēmivagā rēmivagō rēmivagīs
Vocative rēmivage rēmivaga rēmivagum rēmivagī rēmivagae rēmivaga

References

  • remivagus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • remivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.