retractus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of retrahō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | retrāctus | retrācta | retrāctum | retrāctī | retrāctae | retrācta | |
Genitive | retrāctī | retrāctae | retrāctī | retrāctōrum | retrāctārum | retrāctōrum | |
Dative | retrāctō | retrāctae | retrāctō | retrāctīs | retrāctīs | retrāctīs | |
Accusative | retrāctum | retrāctam | retrāctum | retrāctōs | retrāctās | retrācta | |
Ablative | retrāctō | retrāctā | retrāctō | retrāctīs | retrāctīs | retrāctīs | |
Vocative | retrācte | retrācta | retrāctum | retrāctī | retrāctae | retrācta |
References
- retractus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- retractus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- retractus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- retractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.