ruchać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ruxati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈru.xat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

ruchać impf (perfective wyruchać)

  1. (vulgar) to fuck (have sexual intercourse)
  2. (vulgar, chiefly perfective) to fuck over; to exploit

Conjugation
Conjugation of ruchać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive ruchać
present tense 1st rucham ruchamy
2nd ruchasz ruchacie
3rd rucha ruchają
past tense 1st ruchałem ruchałam ruchaliśmy ruchałyśmy
2nd ruchałeś ruchałaś ruchaliście ruchałyście
3rd ruchał ruchała ruchało ruchali ruchały
future tense 1st będę ruchał1 będę ruchała1 będziemy ruchali1 będziemy ruchały1
2nd będziesz ruchał1 będziesz ruchała1 będziecie ruchali1 będziecie ruchały1
3rd będzie ruchał1 będzie ruchała1 będzie ruchało1 będą ruchali1 będą ruchały1
conditional 1st ruchałbym ruchałabym ruchalibyśmy ruchałybyśmy
2nd ruchałbyś ruchałabyś ruchalibyście ruchałybyście
3rd ruchałby ruchałaby ruchałoby ruchaliby ruchałyby
imperative 1st — ruchajmy
2nd ruchaj ruchajcie
3rd niech rucha niech ruchają
active adjectival participle ruchający ruchająca ruchające ruchający ruchające
passive adjectival participle ruchany ruchana ruchane ruchani ruchane
contemporary adverbial participle ruchając
impersonal past ruchano
verbal noun ruchanie
1 or: będę ruchać, będziesz ruchać etc.

Derived terms

Further reading
  • ruchać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ruchać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.