runko
Finnish
Etymology
From Proto-Germanic *skrunkaz, compare Icelandic skrokkur.
Declension
Inflection of runko (Kotus type 1/valo, nk-ng gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | runko | rungot | |
genitive | rungon | runkojen | |
partitive | runkoa | runkoja | |
illative | runkoon | runkoihin | |
singular | plural | ||
nominative | runko | rungot | |
accusative | nom. | runko | rungot |
gen. | rungon | ||
genitive | rungon | runkojen | |
partitive | runkoa | runkoja | |
inessive | rungossa | rungoissa | |
elative | rungosta | rungoista | |
illative | runkoon | runkoihin | |
adessive | rungolla | rungoilla | |
ablative | rungolta | rungoilta | |
allative | rungolle | rungoille | |
essive | runkona | runkoina | |
translative | rungoksi | rungoiksi | |
instructive | — | rungoin | |
abessive | rungotta | rungoitta | |
comitative | — | runkoineen |
Ingrian
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.