rzec
Polish
Etymology
From Proto-Slavic *reťi (stem *rek-).
Pronunciation
- IPA(key): /ʐɛt͡s/
Conjugation
Conjugation of rzec pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim or m inan or n or f | |
| infinitive | rzec | |||||
| future tense | 1st | rzeknę | rzekniemy | |||
| 2nd | rzekniesz | rzekniecie | ||||
| 3rd | rzeknie | rzekną | ||||
| past tense | 1st | rzekłem | rzekłam | rzekliśmy | rzekłyśmy | |
| 2nd | rzekłeś | rzekłaś | rzekliście | rzekłyście | ||
| 3rd | rzekł | rzekła | rzekło | rzekli | rzekły | |
| conditional | 1st | rzekłbym | rzekłabym | rzeklibyśmy | rzekłybyśmy | |
| 2nd | rzekłbyś | rzekłabyś | rzeklibyście | rzekłybyście | ||
| 3rd | rzekłby | rzekłaby | rzekłoby | rzekliby | rzekłyby | |
| imperative | 1st | niech rzeknę | rzeknijmy | |||
| 2nd | rzeknij | rzeknijcie | ||||
| 3rd | niech rzeknie | niech rzekną | ||||
| passive adjectival participle | rzeczony | rzeczona | rzeczone | rzeczeni | rzeczone | |
| anterior adverbial participle | rzeknąwszy | |||||
| impersonal past | rzeknięto | |||||
| verbal noun | rzeczenie | |||||
Conjugation
Conjugation of rzec impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim or m inan or f or n | |
| infinitive | rzec | |||||
| present tense | 1st | rzekę | rzeczemy | |||
| 2nd | rzeczesz | rzeczecie | ||||
| 3rd | rzecze | rzeką | ||||
| past tense | 1st | rzekłem | rzekłam | rzekliśmy | rzekłyśmy | |
| 2nd | rzekłeś | rzekłaś | rzekliście | rzekłyście | ||
| 3rd | rzekł | rzekła | rzekło | rzekli | rzekły | |
| future tense | 1st | będę rzekł1 | będę rzekła1 | będziemy rzekli1 | będziemy rzekły1 | |
| 2nd | będziesz rzekł1 | będziesz rzekła1 | będziecie rzekli1 | będziecie rzekły1 | ||
| 3rd | będzie rzekł1 | będzie rzekła1 | będzie rzekło1 | będą rzekli1 | będą rzekły1 | |
| conditional | 1st | rzekłbym | rzekłabym | rzeklibyśmy | rzekłybyśmy | |
| 2nd | rzekłbyś | rzekłabyś | rzeklibyście | rzekłybyście | ||
| 3rd | rzekłby | rzekłaby | rzekłoby | rzekliby | rzekłyby | |
| imperative | 1st | — | rzeczmy | |||
| 2nd | rzecz | rzeczcie | ||||
| 3rd | niech rzecze | niech rzeką | ||||
| active adjectival participle | rzekący | rzekąca | rzekące | rzekący | rzekące | |
| passive adjectival participle | rzeczony | rzeczona | rzeczone | rzeczeni | rzeczone | |
| contemporary adverbial participle | rzekąc | |||||
| impersonal past | rzeczono | |||||
| verbal noun | rzeczenie | |||||
| 1 or: będę rzec, będziesz rzec etc. | ||||||
Derived terms
verbs derived from rzec
- (nouns) orzeczenie n, orzecznictwo n, porzekadło n, przyrzeczenie n, rzecznik m, wyrzeczenie n
- (adjectives) rzekomy, urzekający
Related terms
- (noun) rzecz f
Further reading
- rzec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.