sacraturus

Latin

Etymology

Future active participle of sacrō.

Participle

sacrātūrus m (feminine sacrātūra, neuter sacrātūrum); first/second declension

  1. about to sanctify

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative sacrātūrus sacrātūra sacrātūrum sacrātūrī sacrātūrae sacrātūra
Genitive sacrātūrī sacrātūrae sacrātūrī sacrātūrōrum sacrātūrārum sacrātūrōrum
Dative sacrātūrō sacrātūrae sacrātūrō sacrātūrīs sacrātūrīs sacrātūrīs
Accusative sacrātūrum sacrātūram sacrātūrum sacrātūrōs sacrātūrās sacrātūra
Ablative sacrātūrō sacrātūrā sacrātūrō sacrātūrīs sacrātūrīs sacrātūrīs
Vocative sacrātūre sacrātūra sacrātūrum sacrātūrī sacrātūrae sacrātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.