sakk-matt
Hungarian

sakk-matt
Etymology
A wanderword. Borrowed from German Schachmatt (“checkmate”). First attested in 1651. Utimately from Persian شاه مات (shāh māt, “the king is defeated”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʃɒkmɒtː]
- Hyphenation: sakk-‧matt
Noun
sakk-matt (plural sakk-mattok)
Declension
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | sakk-matt | sakk-mattok |
accusative | sakk-mattot | sakk-mattokat |
dative | sakk-mattnak | sakk-mattoknak |
instrumental | sakk-mattal | sakk-mattokkal |
causal-final | sakk-mattért | sakk-mattokért |
translative | sakk-mattá | sakk-mattokká |
terminative | sakk-mattig | sakk-mattokig |
essive-formal | sakk-mattként | sakk-mattokként |
essive-modal | — | — |
inessive | sakk-mattban | sakk-mattokban |
superessive | sakk-matton | sakk-mattokon |
adessive | sakk-mattnál | sakk-mattoknál |
illative | sakk-mattba | sakk-mattokba |
sublative | sakk-mattra | sakk-mattokra |
allative | sakk-matthoz | sakk-mattokhoz |
elative | sakk-mattból | sakk-mattokból |
delative | sakk-mattról | sakk-mattokról |
ablative | sakk-mattól | sakk-mattoktól |
Possessive forms of sakk-matt | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | sakk-mattom | sakk-mattjaim |
2nd person sing. | sakk-mattod | sakk-mattjaid |
3rd person sing. | sakk-mattja | sakk-mattjai |
1st person plural | sakk-mattunk | sakk-mattjaink |
2nd person plural | sakk-mattotok | sakk-mattjaitok |
3rd person plural | sakk-mattjuk | sakk-mattjaik |
Synonyms
References
- Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.