salpa
See also: Salpa and sälpä
English
Etymology
From Latin salpa, from Ancient Greek σάλπη (sálpē, “a species of fish”)
Finnish
(index sa)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsɑlpɑ]
- Rhymes: -ɑlpɑ
- Hyphenation: sal‧pa
Etymology 1
From early Proto-Germanic *stalpa-, related to Swedish stolpe (“pole”). Doublet of tolppa.
Noun
salpa
Declension
Inflection of salpa (Kotus type 9/kala, p-v gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | salpa | salvat | |
genitive | salvan | salpojen | |
partitive | salpaa | salpoja | |
illative | salpaan | salpoihin | |
singular | plural | ||
nominative | salpa | salvat | |
accusative | nom. | salpa | salvat |
gen. | salvan | ||
genitive | salvan | salpojen salpainrare | |
partitive | salpaa | salpoja | |
inessive | salvassa | salvoissa | |
elative | salvasta | salvoista | |
illative | salpaan | salpoihin | |
adessive | salvalla | salvoilla | |
ablative | salvalta | salvoilta | |
allative | salvalle | salvoille | |
essive | salpana | salpoina | |
translative | salvaksi | salvoiksi | |
instructive | — | salvoin | |
abessive | salvatta | salvoitta | |
comitative | — | salpoineen |
Derived terms
- nouns: Salpalinja
- verbs: salvata
Declension
Inflection of salpa (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | salpa | salpat | |
genitive | salpan | salpojen | |
partitive | salpaa | salpoja | |
illative | salpaan | salpoihin | |
singular | plural | ||
nominative | salpa | salpat | |
accusative | nom. | salpa | salpat |
gen. | salpan | ||
genitive | salpan | salpojen salpainrare | |
partitive | salpaa | salpoja | |
inessive | salpassa | salpoissa | |
elative | salpasta | salpoista | |
illative | salpaan | salpoihin | |
adessive | salpalla | salpoilla | |
ablative | salpalta | salpoilta | |
allative | salpalle | salpoille | |
essive | salpana | salpoina | |
translative | salpaksi | salpoiksi | |
instructive | — | salpoin | |
abessive | salpatta | salpoitta | |
comitative | — | salpoineen |
Italian
Etymology
From Latin salpa, from Ancient Greek σάλπη (sálpē, “a species of fish”)
Verb
salpa
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek σάλπη (sálpē).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈsal.pa/, [ˈsaɫ.pa]
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | salpa | salpae |
Genitive | salpae | salpārum |
Dative | salpae | salpīs |
Accusative | salpam | salpās |
Ablative | salpā | salpīs |
Vocative | salpa | salpae |
References
- salpa in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- salpa in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.