satyricus
Latin
Etymology
From Ancient Greek σατυρικός (saturikós), derived from σάτυρος (sáturos, “satyr”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /saˈty.ri.kus/, [saˈtʏ.rɪ.kʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /saˈti.ri.kus/, [saˈtiː.ri.kus]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | satyricus | satyrica | satyricum | satyricī | satyricae | satyrica | |
Genitive | satyricī | satyricae | satyricī | satyricōrum | satyricārum | satyricōrum | |
Dative | satyricō | satyricō | satyricīs | ||||
Accusative | satyricum | satyricam | satyricum | satyricōs | satyricās | satyrica | |
Ablative | satyricō | satyricā | satyricō | satyricīs | |||
Vocative | satyrice | satyrica | satyricum | satyricī | satyricae | satyrica |
References
- satyricus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- satyricus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.