scáthaigh
Irish
Etymology 1
From scáth (“shade, shadow; covering, protection; shade, screen”, noun) + -igh (verbal suffix).
Verb
scáthaigh (present analytic scáthaíonn, future analytic scáthóidh, verbal noun scáthú, past participle scáthaithe) (transitive, intransitive)
Conjugation
Second Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | scáthaím | scáthaíonn tú; scáthaír† |
scáthaíonn sé, sí | scáthaímid; scáthaíonn muid |
scáthaíonn sibh | scáthaíonn siad; scáthaíd† |
a scáthaíonn; a scáthaíos / a scáthaíonn*; a scáthaíos* |
scáthaítear |
past | scáthaigh mé; scáthaíos | scáthaigh tú; scáthaís | scáthaigh sé, sí | scáthaíomar; scáthaigh muid | scáthaigh sibh; scáthaíobhair | scáthaigh siad; scáthaíodar | a scáthaigh / ar scáthaigh* |
scáthaíodh | |
past habitual | scáthaínn | scáthaíteá | scáthaíodh sé, sí | scáthaímis; scáthaíodh muid | scáthaíodh sibh | scáthaídís; scáthaíodh siad | a scáthaíodh / ar scáthaíodh* |
scáthaítí | |
future | scáthóidh mé; scáthód; scáthóchaidh mé† |
scáthóidh tú; scáthóir†; scáthóchaidh tú† |
scáthóidh sé, sí; scáthóchaidh sé, sí† |
scáthóimid; scáthóidh muid; scáthóchaimid†; scáthóchaidh muid† |
scáthóidh sibh; scáthóchaidh sibh† |
scáthóidh siad; scáthóid†; scáthóchaidh siad† |
a scáthóidh; a scáthós; a scáthóchaidh†; a scáthóchas† / a scáthóidh*; a scáthós*; a scáthóchaidh*†; a scáthóchas*† |
scáthófar; scáthóchar† | |
conditional | scáthóinn; scáthóchainn† | scáthófá; scáthóchthᆠ| scáthódh sé, sí; scáthóchadh sé, sí† | scáthóimis; scáthódh muid; scáthóchaimis†; scáthóchadh muid† | scáthódh sibh; scáthóchadh sibh† | scáthóidís; scáthódh siad; scáthóchadh siad† | a scáthódh; a scáthóchadh† / ar scáthódh*; ar scáthóchadh*† |
scáthófaí; scáthóchthaí† | |
subjunctive | present | go scáthaí mé; go scáthaíod† |
go scáthaí tú; go scáthaír† |
go scáthaí sé, sí | go scáthaímid; go scáthaí muid |
go scáthaí sibh | go scáthaí siad; go scáthaíd† |
— | go scáthaítear |
past | dá scáthaínn | dá scáthaíteá | dá scáthaíodh sé, sí | dá scáthaímis; dá scáthaíodh muid |
dá scáthaíodh sibh | dá scáthaídís; dá scáthaíodh siad |
— | dá scáthaítí | |
imperative | scáthaím | scáthaigh | scáthaíodh sé, sí | scáthaímis | scáthaígí; scáthaídh† |
scáthaídís | — | scáthaítear | |
verbal noun | scáthú | ||||||||
past participle | scáthaithe |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
Adjective
scáthaigh
- inflection of scáthach:
- vocative and genitive singular masculine
- (archaic) dative singular feminine
References
- "scáthaigh" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.