sciscitans
Latin
Etymology
Present participle of scīscitor.
Participle
scīscitāns m, f, n (genitive scīscitantis); third declension
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | scīscitāns | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia | |
Genitive | scīscitantis | scīscitantis | scīscitantium | scīscitantium | |
Dative | scīscitantī | scīscitantī | scīscitantibus | scīscitantibus | |
Accusative | scīscitantem | scīscitāns | scīscitantēs, scīscitantīs | scīscitantia | |
Ablative | scīscitante, scīscitantī1 | scīscitante, scīscitantī1 | scīscitantibus | scīscitantibus | |
Vocative | scīscitāns | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.