siğil

See also: sigil

Turkish

Etymology

From Old Turkic sigil (“wart”).

Pronunciation
  • IPA(key): [siːíl]

Noun

siğil (definite accusative siğili, plural siğiller)

  1. wart

Declension
Inflection
Nominative siğil
Definite accusative siğili
Singular Plural
Nominative siğil siğiller
Definite accusative siğili siğilleri
Dative siğile siğillere
Locative siğilde siğillerde
Ablative siğilden siğillerden
Genitive siğilin siğillerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular siğilim siğillerim
2nd singular siğilin siğillerin
3rd singular siğili siğilleri
1st plural siğilimiz siğillerimiz
2nd plural siğiliniz siğilleriniz
3rd plural siğilleri siğilleri

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.