spiritus
See also: Spiritus
English
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈspɪrɪtus]
Related terms
→
- aspirace
- aspirant
- aspirantura
- aspirovat
- expirace
- exspirace
- inspirace
- inspirátor
- inspirovat
- konspirace
- konspirátor
- perspirace
- respirace
- respirátor
- spiritismus
- spiritista
- spiritistický
- spirituál
- spiritualismus
- spiritualista
- spiritualistický
- spiritualita
- spirituální
- spirometr
- spirometrický
- spirometrie
- špiritus
- transpirace
Dutch
Pronunciation
Audio (file)
Noun
spiritus m (plural spiritussen or spiritus, diminutive spiritusje n) (in sense 2)
- methylated spirit
- (orthography) A kind of diacritic used on Ancient Greek vowels to indicate aspiration or lack thereof. See spiritus asper and spiritus lenis.
Synonyms
- (methylated spirit): brandspiritus
Latin
Etymology
From spīrō (“I breathe, I respire; I live”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈspiː.ri.tus/, [ˈspiː.rɪ.tʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈspi.ri.tus/, [ˈspiː.ri.tus]
Noun
spīritus m (genitive spīritūs); fourth declension
- breath, breathing
- Classicorum auctorum e Vaticanicis codicibus editorum tomus V., Rome, 1833, p.595:
- Spiritus sunt duo dasia et psile.
- Classicorum auctorum e Vaticanicis codicibus editorum tomus V., Rome, 1833, p.595:
- light breeze
- spirit, ghost
- 405 CE, Jerome, Vulgate Genesis.1.2:
- terra autem erat inanis et vacua et tenebrae super faciem abyssi et spiritus Dei ferebatur super aquas
- And the earth was void and empty, and darkness was upon the face of the deep; and the spirit of God moved over the waters.
- terra autem erat inanis et vacua et tenebrae super faciem abyssi et spiritus Dei ferebatur super aquas
- energy
- pride, arrogance
Inflection
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | spīritus | spīritūs |
Genitive | spīritūs | spīrituum |
Dative | spīrituī | spīritibus |
Accusative | spīritum | spīritūs |
Ablative | spīritū | spīritibus |
Vocative | spīritus | spīritūs |
Synonyms
- (breath, breathing): spīrātiō
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- spiritus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- spiritus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- spiritus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- spiritus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to breathe, live: animam, spiritum ducere
- to breathe the air: aera spiritu ducere
- to suffocate a person: spiritum intercludere alicui
- to give up the ghost: extremum vitae spiritum edere
- inspired: divino quodam spiritu inflatus or tactus
- to be haughty: magnos spiritus sibi sumere (B. G. 1. 33)
- to lower a person's pride: spiritus alicuius reprimere
- patrician arrogance; pride of caste: spiritus patricii (Liv. 4. 42)
- to assume a despotic tone: regios spiritus sibi sumere
- to destroy a despotism, tyranny: regios spiritus reprimere (Nep. Dion. 5. 5)
- to breathe, live: animam, spiritum ducere
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.