spoić
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspɔ.it͡ɕ/
Conjugation
Conjugation of spoić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim or m inan or n or f | |
| infinitive | spoić | |||||
| future tense | 1st | spoję | spoimy | |||
| 2nd | spoisz | spoicie | ||||
| 3rd | spoi | spoją | ||||
| past tense | 1st | spoiłem | spoiłam | spoiliśmy | spoiłyśmy | |
| 2nd | spoiłeś | spoiłaś | spoiliście | spoiłyście | ||
| 3rd | spoił | spoiła | spoiło | spoili | spoiły | |
| conditional | 1st | spoiłbym | spoiłabym | spoilibyśmy | spoiłybyśmy | |
| 2nd | spoiłbyś | spoiłabyś | spoilibyście | spoiłybyście | ||
| 3rd | spoiłby | spoiłaby | spoiłoby | spoiliby | spoiłyby | |
| imperative | 1st | niech spoję | spójmy | |||
| 2nd | spój | spójcie | ||||
| 3rd | niech spoi | niech spoją | ||||
| passive adjectival participle | spojony | spojona | spojone | spojeni | spojone | |
| anterior adverbial participle | spoiwszy | |||||
| impersonal past | spojono | |||||
| verbal noun | spojenie | |||||
See also
Further reading
- spoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.