starczyć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstar.t͡ʂɨt͡ɕ/

Verb

starczyć pf (imperfective starczać)

  1. to suffice
    Synonym: wystarczyć

Conjugation
Conjugation of starczyć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive starczyć
future tense 1st starczę starczymy
2nd starczysz starczycie
3rd starczy starczą
past tense 1st starczyłem starczyłam starczyliśmy starczyłyśmy
2nd starczyłeś starczyłaś starczyliście starczyłyście
3rd starczył starczyła starczyło starczyli starczyły
conditional 1st starczyłbym starczyłabym starczylibyśmy starczyłybyśmy
2nd starczyłbyś starczyłabyś starczylibyście starczyłybyście
3rd starczyłby starczyłaby starczyłoby starczyliby starczyłyby
imperative 1st niech starczę starczmy
2nd starcz starczcie
3rd niech starczy niech starczą
anterior adverbial participle starczywszy
verbal noun starczenie

Note: the imperative form is almost never used. First and second person forms are rare.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.