strzelać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *strěljati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstʂɛ.lat͡ɕ/, (colloquial) /ˈʂt͡ʂɛ.lat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

strzelać impf (perfective strzelić)

  1. to shoot, to fire a projectile weapon
  2. (informal) to guess

Conjugation
Conjugation of strzelać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive strzelać
present tense 1st strzelam strzelamy
2nd strzelasz strzelacie
3rd strzela strzelają
past tense 1st strzelałem strzelałam strzelaliśmy strzelałyśmy
2nd strzelałeś strzelałaś strzelaliście strzelałyście
3rd strzelał strzelała strzelało strzelali strzelały
future tense 1st będę strzelał1 będę strzelała1 będziemy strzelali1 będziemy strzelały1
2nd będziesz strzelał1 będziesz strzelała1 będziecie strzelali1 będziecie strzelały1
3rd będzie strzelał1 będzie strzelała1 będzie strzelało1 będą strzelali1 będą strzelały1
conditional 1st strzelałbym strzelałabym strzelalibyśmy strzelałybyśmy
2nd strzelałbyś strzelałabyś strzelalibyście strzelałybyście
3rd strzelałby strzelałaby strzelałoby strzelaliby strzelałyby
imperative 1st — strzelajmy
2nd strzelaj strzelajcie
3rd niech strzela niech strzelają
active adjectival participle strzelający strzelająca strzelające strzelający strzelające
contemporary adverbial participle strzelając
impersonal past strzelano
verbal noun strzelanie
1 or: będę strzelać, będziesz strzelać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.