trapić

See also: trapič

Polish

Etymology

From Old Czech trápiti, from Proto-Slavic *torpiti, causative of Proto-Slavic *tьrpěti.

Pronunciation

IPA(key): /ˈtra.pʲit͡ɕ/

Verb

trapić impf (perfective strapić)

  1. (transitive, literary) to bother, to trouble, to worry
  2. (transitive) to vex, to plague, to afflict, to grieve

Conjugation
Conjugation of trapić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive trapić
present tense 1st trapię trapimy
2nd trapisz trapicie
3rd trapi trapią
past tense 1st trapiłem trapiłam trapiliśmy trapiłyśmy
2nd trapiłeś trapiłaś trapiliście trapiłyście
3rd trapił trapiła trapiło trapili trapiły
future tense 1st będę trapił1 będę trapiła1 będziemy trapili1 będziemy trapiły1
2nd będziesz trapił1 będziesz trapiła1 będziecie trapili1 będziecie trapiły1
3rd będzie trapił1 będzie trapiła1 będzie trapiło1 będą trapili1 będą trapiły1
conditional 1st trapiłbym trapiłabym trapilibyśmy trapiłybyśmy
2nd trapiłbyś trapiłabyś trapilibyście trapiłybyście
3rd trapiłby trapiłaby trapiłoby trapiliby trapiłyby
imperative 1st — trapmy
2nd trap trapcie
3rd niech trapi niech trapią
active adjectival participle trapiący trapiąca trapiące trapiący trapiące
passive adjectival participle trapiony trapiona trapione trapieni trapione
contemporary adverbial participle trapiąc
impersonal past trapiono
verbal noun trapienie
1 or: będę trapić, będziesz trapić etc.
Derived terms

Synonyms

Further reading
  • trapić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.