truncatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of truncō (“maim, mutilate”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /trunˈkaː.tus/
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | truncātus | truncāta | truncātum | truncātī | truncātae | truncāta | |
Genitive | truncātī | truncātae | truncātī | truncātōrum | truncātārum | truncātōrum | |
Dative | truncātō | truncātae | truncātō | truncātīs | truncātīs | truncātīs | |
Accusative | truncātum | truncātam | truncātum | truncātōs | truncātās | truncāta | |
Ablative | truncātō | truncātā | truncātō | truncātīs | truncātīs | truncātīs | |
Vocative | truncāte | truncāta | truncātum | truncātī | truncātae | truncāta |
References
- truncatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.