tuomari
Finnish
Etymology
From Old Swedish domare (“judge”).[1]
Pronunciation
- Hyphenation: tuo‧ma‧ri
- Rhymes: -ɑri
- IPA(key): [ˈtuomɑri]
Declension
Inflection of tuomari (Kotus type 6/paperi, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | tuomari | tuomarit | |
genitive | tuomarin | tuomarien tuomareiden tuomareitten | |
partitive | tuomaria | tuomareita tuomareja | |
illative | tuomariin | tuomareihin | |
singular | plural | ||
nominative | tuomari | tuomarit | |
accusative | nom. | tuomari | tuomarit |
gen. | tuomarin | ||
genitive | tuomarin | tuomarien tuomareiden tuomareitten | |
partitive | tuomaria | tuomareita tuomareja | |
inessive | tuomarissa | tuomareissa | |
elative | tuomarista | tuomareista | |
illative | tuomariin | tuomareihin | |
adessive | tuomarilla | tuomareilla | |
ablative | tuomarilta | tuomareilta | |
allative | tuomarille | tuomareille | |
essive | tuomarina | tuomareina | |
translative | tuomariksi | tuomareiksi | |
instructive | — | tuomarein | |
abessive | tuomaritta | tuomareitta | |
comitative | — | tuomareineen |
Derived terms
Derived terms
References
- Häkkinen, Kaisa (2004-2005). Nykysuomen etymologinen sanakirja. Juva: WSOY. →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.