ukkeli
Finnish
Etymology
Diminutive form of ukko (“old man”).
Pronunciation
- Hyphenation: uk‧ke‧li
- IPA(key): [ˈukːeli]
Noun
ukkeli
Declension
Inflection of ukkeli (Kotus type 6/paperi, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | ukkeli | ukkelit | |
genitive | ukkelin | ukkelien ukkeleiden ukkeleitten | |
partitive | ukkelia | ukkeleita ukkeleja | |
illative | ukkeliin | ukkeleihin | |
singular | plural | ||
nominative | ukkeli | ukkelit | |
accusative | nom. | ukkeli | ukkelit |
gen. | ukkelin | ||
genitive | ukkelin | ukkelien ukkeleiden ukkeleitten | |
partitive | ukkelia | ukkeleita ukkeleja | |
inessive | ukkelissa | ukkeleissa | |
elative | ukkelista | ukkeleista | |
illative | ukkeliin | ukkeleihin | |
adessive | ukkelilla | ukkeleilla | |
ablative | ukkelilta | ukkeleilta | |
allative | ukkelille | ukkeleille | |
essive | ukkelina | ukkeleina | |
translative | ukkeliksi | ukkeleiksi | |
instructive | — | ukkelein | |
abessive | ukkelitta | ukkeleitta | |
comitative | — | ukkeleineen |
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.