venerabilis
Latin
Etymology
From veneror (worship, reverence).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /we.neˈraː.bi.lis/, [wɛ.nɛˈraː.bɪ.lɪs]
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | venerābilis | venerābile | venerābilēs | venerābilia | |
Genitive | venerābilis | venerābilis | venerābilium | venerābilium | |
Dative | venerābilī | venerābilī | venerābilibus | venerābilibus | |
Accusative | venerābilem | venerābile | venerābilēs, venerābilīs | venerābilia | |
Ablative | venerābilī | venerābilī | venerābilibus | venerābilibus | |
Vocative | venerābilis | venerābile | venerābilēs | venerābilia |
References
- venerabilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- venerabilis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- venerabilis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- venerabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.