vinculatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of vinculō

Participle

vinculātus m (feminine vinculāta, neuter vinculātum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vinculātus vinculāta vinculātum vinculātī vinculātae vinculāta
Genitive vinculātī vinculātae vinculātī vinculātōrum vinculātārum vinculātōrum
Dative vinculātō vinculātae vinculātō vinculātīs vinculātīs vinculātīs
Accusative vinculātum vinculātam vinculātum vinculātōs vinculātās vinculāta
Ablative vinculātō vinculātā vinculātō vinculātīs vinculātīs vinculātīs
Vocative vinculāte vinculāta vinculātum vinculātī vinculātae vinculāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.