windwak
Dutch
Etymology
Compound of wind (“wind”) + wak (“hole in surface ice”). First attested in the 19th century.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋɪnt.ʋɑk/
- Hyphenation: wind‧wak
Noun
windwak n (plural windwakken)
- A hole in surface ice caused by winds preventing the water from freezing shut.
- 1863, P. J. Andriessen, De Prins en Johan de Witt. Of ons land in het tweede tijdperk der eerste stadhouderlooze regering, G. W. Tielkemeijer (publ.), page 91.
- Alleen op de diepere molensloten, waar men — als de molens gemalen hebben — dikwijls bomijs aantreft of — als 't sterk gewaaid heeft — zoogenoemde windwakken, kan men gevaar lopen van te verdrinken.
- (please add an English translation of this quote)
- 1863, P. J. Andriessen, De Prins en Johan de Witt. Of ons land in het tweede tijdperk der eerste stadhouderlooze regering, G. W. Tielkemeijer (publ.), page 91.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.