wydalać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈda.lat͡ɕ/

Verb

wydalać impf (perfective wydalić)

  1. (transitive, intransitive) to excrete, egest
    Synonym: wydzielać
  2. (transitive) to expel, discharge

Conjugation
Conjugation of wydalać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wydalać
present tense 1st wydalam wydalamy
2nd wydalasz wydalacie
3rd wydala wydalają
past tense 1st wydalałem wydalałam wydalaliśmy wydalałyśmy
2nd wydalałeś wydalałaś wydalaliście wydalałyście
3rd wydalał wydalała wydalało wydalali wydalały
future tense 1st będę wydalał1 będę wydalała1 będziemy wydalali1 będziemy wydalały1
2nd będziesz wydalał1 będziesz wydalała1 będziecie wydalali1 będziecie wydalały1
3rd będzie wydalał1 będzie wydalała1 będzie wydalało1 będą wydalali1 będą wydalały1
conditional 1st wydalałbym wydalałabym wydalalibyśmy wydalałybyśmy
2nd wydalałbyś wydalałabyś wydalalibyście wydalałybyście
3rd wydalałby wydalałaby wydalałoby wydalaliby wydalałyby
imperative 1st — wydalajmy
2nd wydalaj wydalajcie
3rd niech wydala niech wydalają
active adjectival participle wydalający wydalająca wydalające wydalający wydalające
passive adjectival participle wydalany wydalana wydalane wydalani wydalane
contemporary adverbial participle wydalając
impersonal past wydalano
verbal noun wydalanie
1 or: będę wydalać, będziesz wydalać etc.

Derived terms
  • (noun) wydalina
  • (adjective) wydalniczy

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.