wyjść

Polish

Etymology

wy- +‎ iść

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨjɕt͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

wyjść pf (imperfective wychodzić)

  1. (intransitive) to exit (to go out)

Conjugation
Conjugation of wyjść pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive wyjść
future tense 1st wyjdę wyjdziemy
2nd wyjdziesz wyjdziecie
3rd wyjdzie wyjdą
past tense 1st wyszedłem wyszłam wyszliśmy wyszłyśmy
2nd wyszedłeś wyszłaś wyszliście wyszłyście
3rd wyszedł wyszła wyszło wyszli wyszły
conditional 1st wyszedłbym wyszłabym wyszlibyśmy wyszłybyśmy
2nd wyszedłbyś wyszłabyś wyszlibyście wyszłybyście
3rd wyszedłby wyszłaby wyszłoby wyszliby wyszłyby
imperative 1st niech wyjdę wyjdźmy
2nd wyjdź wyjdźcie
3rd niech wyjdzie niech wyjdą
anterior adverbial participle wyszedłszy
verbal noun wyjście

Noun

wyjść

  1. genitive plural of wyjście

Further reading
  • wyjść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyjść in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.