zmyślić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzmɨɕ.lʲit͡ɕ/

Verb

zmyślić pf (imperfective zmyślać)

  1. (transitive) to make up; to dream up; to invent; to confabulate
    Nie chciałem mówić ojcu, że byłem na koncercie, więc coś zmyśliłem.
    I didn't want to tell my father that I was at a concert, so I made up something.

Conjugation
Conjugation of zmyślić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive zmyślić
future tense 1st zmyślę zmyślimy
2nd zmyślisz zmyślicie
3rd zmyśli zmyślą
past tense 1st zmyśliłem zmyśliłam zmyśliliśmy zmyśliłyśmy
2nd zmyśliłeś zmyśliłaś zmyśliliście zmyśliłyście
3rd zmyślił zmyśliła zmyśliło zmyślili zmyśliły
conditional 1st zmyśliłbym zmyśliłabym zmyślilibyśmy zmyśliłybyśmy
2nd zmyśliłbyś zmyśliłabyś zmyślilibyście zmyśliłybyście
3rd zmyśliłby zmyśliłaby zmyśliłoby zmyśliliby zmyśliłyby
imperative 1st niech zmyślę zmyślmy
2nd zmyśl zmyślcie
3rd niech zmyśli niech zmyślą
passive adjectival participle zmyślony zmyślona zmyślone zmyśleni zmyślone
anterior adverbial participle zmyśliwszy
impersonal past zmyślono

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.