δοῦλος

Voir aussi : δούλος

Grec ancien

Étymologie
Issu du mycénien dohelos[1], emprunt au phénicien *dōʾēlu « serviteur, domestique » ; à rapprocher du babylonien tardif dajjālu et du judéo-araméen dayyālā.[2]

Adjectif

δοῦλος, doûlos \ˈdoːˌ.los\ masculin

  1. Esclave, servile.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif ὁ δοῦλος οἱ δοῦλοι τὼ δούλω
Vocatif δοῦλε δοῦλοι δούλω
Accusatif τὸν δοῦλον τοὺς δούλους τὼ δούλω
Génitif τοῦ δούλου τῶν δούλων τοῖν δούλοιν
Datif τῷ δούλῳ τοῖς δούλοις τοῖν δούλοιν

δοῦλος, doûlos \ˈdoːˌlos\ masculin

  1. Esclave.
  2. Subordonné.

Dérivés
  • δουλαγωγέω
  • δουλαγωγία
  • δουλαπατία
  • δουλάριον
  • δουλείας
  • δούλειος
  • δουλέκδουλος
  • δούλευμα
  • δουλευτέον
  • δουλεύω
  • δούλη
  • δουληΐη
  • δουλία
  • δουλικός
  • δουλικῶς
  • δούλιος
  • δουλίς
  • Δουλιχιεύς
  • Δοθλίχιον
  • Δοθλίχιοι
  • Δουλιχιόνδε
  • δουλιχόδειρος
  • δουλιχόεις
  • δουλόβοτος
  • δουλογραφεῖον
  • δουλογραφέω
  • δουλοδιδάσκαλος
  • δουλοκρατέομαι
  • δουλοκρατία
  • δουλόμορφος
  • δουλοπόνηρος
  • δουλοπρέπεια
  • δουλοπρεπής
  • δουλοπρεπῶς
  • δουλόω
  • δουλόσπορος
  • δουλοσύνη
  • δουλόσυνος
  • δουλότροπος
  • δουλοφανής
  • δουλόψυχος
  • δούλωσις

Dérivés dans d’autres langues

Références
Notes
  1. Robert S. P. Beekes, Etymological Dictionary of Greek, t. 1, Leyde, Brill, 2010, p. 249–250.
  2. Rafał Rosół, Frühe semitische Lehnwörter im Griechischen, Francfort-sur-le-Main, Peter Lang, 2013, p. 18.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.