κρείων

Grec ancien

Étymologie
Apparenté au sanscrit श्री, sri (« lustre »), de l’indo-européen commun *k̂rei-[1] (« apparaitre »).
Avec le sens de « chef », un lien avec le radical *ker- (« tête ») de κάρα, kára (« tête ») n’est pas à écarter.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif κρείων κρείωνα κρείων κρείωντες κρείωναι κρείωντα κρείωντε κρείωνα κρείωντε
Vocatif κρείων κρείωνα κρείων κρείωντες κρείωναι κρείωντα κρείωντε κρείωνα κρείωντε
Accusatif κρείωντα κρείωναν κρείων κρείωντας κρείωνας κρείωντα κρείωντε κρείωνα κρείωντε
Génitif κρείωντος κρείωνης κρείωντος {{{4}}}των {{{5}}}ῶν {{{4}}}των {{{4}}}τοιν κρείωναιν {{{4}}}τοιν
Datif κρείωντι κρείωνῃ κρείωντι {{{6}}}σι κρείωναις {{{6}}}σι {{{4}}}τοιν κρείωναιν {{{4}}}τοιν

κρείων, kreíôn \Prononciation ?\ masculin (équivalent féminin : κρείουσα)

  1. Maitre.

    Variantes

    Dérivés

    Références
    1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.