πλάνος

Peut-être[1] apparenté au latin planus (« plat »).

πλάνος, plános \Prononciation ?\ masculin

1. Errance, vagabondage.
   • φροντίδος πλάνοι, pensées vagabondes.
   • πλάνος φρενῶν, folie, errance de la pensée.
2. Tromperie, erreur, issue incertaine.
   • κερκίδος πλάνοι
3. Imposteur, trompeur.

• πλάνη

• πλανάω, πλανάομαι, errer
• πλάνη, πλάνημα, πλάνησις, errance
• πλάνης, vagabond
• πλανήτης, πλανητός, errant
• πλανητικός, migratoire
• πλανόδιος, vagabond
• πλανώδης

• Grec : πλάνος

• « πλάνος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage