σημαντός
Grec ancien
Étymologie
- De σημαίνω, sêmaínô (« signer, marquer »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | σημαντός | σημαντή | σημαντόν | σημαντοί | σημανταί | σημαντά | σημαντώ | σημαντά | σημαντώ |
| Vocatif | σημαντέ | σημαντή | σημαντόν | σημαντοί | σημανταί | σημαντά | σημαντώ | σημαντά | σημαντώ |
| Accusatif | σημαντόν | σημαντήν | σημαντόν | σημαντούς | σημαντάς | σημαντά | σημαντώ | σημαντά | σημαντώ |
| Génitif | σημαντοῦ | σημαντῆς | σημαντοῦ | σημαντῶν | σημαντῶν | σημαντῶν | σημαντοῖν | σημανταῖν | σημαντοῖν |
| Datif | σημαντῷ | σημαντῇ | σημαντῷ | σημαντοῖς | σημανταῖς | σημαντοῖς | σημαντοῖν | σημανταῖν | σημαντοῖν |
σημαντός, sêmantós \Prononciation ?\
- Marqué, accentué.
Dérivés
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.