στοιχεῖον
: στοιχείο
Grec ancien
Étymologie
- Diminutif de στοῖχος, stoîkhos.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | τὸ | στοιχεῖον | τὰ | στοιχεῖα | τὼ | στοιχείω |
Vocatif | στοιχεῖον | στοιχεῖα | στοιχείω | |||
Accusatif | τὸ | στοιχεῖον | τὰ | στοιχεῖα | τὼ | στοιχείω |
Génitif | τοῦ | στοιχείου | τῶν | στοιχείων | τοῖν | στοιχείοιν |
Datif | τῷ | στοιχείῳ | τοῖς | στοιχείοις | τοῖν | στοιχείοιν |
στοιχεῖον, stoikheîon \sto͜ɪ.ˈkʰeːˌ.on\ neutre
Dérivés
Références
- « στοιχεῖον », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.